Dzisiejsza kamienica przy ul. Sławkowskiej 26, w której podziemiach powstała restauracja Cyrano de Bergerac, to prawie pięćsetletnia historia tego miejsca. Tu na fortyfikacjach północnych granic miasta, istniejących jeszcze przed postawieniem na przełomie XIII i XIV w. murów miejskich dla obrony przed najazdami Tatarskimi, wybudowano z końcem XV wieku mieszczańską kamieniczkę z przestronnymi piwnicami.
Pierwsze zapisy o użytkownikach kamienicy pochodzą z 1598 r. Wpisana do Rejestru Zabytków należy do najbardziej autentycznych kamienic mieszczańskich w Krakowie. Kamieniczkę zamieszkiwali mieszczanie krakowscy różnych zawodów jak złotnicy, kichlarze (piernikarze) czy tez piekarze. W roku 1841, Kazimierz Robacki, syn skrzypka katedralnego, założył Miodosytnię K. Robackiego, która to była zaczątkiem prowadzonej przy ul. Sławkowskiej 26 działalności gastronomicznej. Miód będący podstawowym surowcem do produkcji miodów pitnych sprowadzany był z Ukrainy i Podola.
Proces jego warzenia przeprowadzano w zabudowaniach gospodarczych Kościoła Bożego Ciała na Kazimierzu, a na Sławkowskiej 26 był podgrzewany i uszlachetniany dodatkami korzennymi i ziołowymi. Tak przygotowane miody były przechowywane przez kilka lat w pomieszczeniach Korzenna, czyli w dzisiejszej piwnicy restauracji Cyrano de Bergerac.
Sama miodosytnia urządzona była na parterze kamienicy, w pomieszczeniach gdzie obecnie znajduje się Piano-Bar Le Fumoir. Po II Wojnie Światowej, która zakończyła prawie stuletnia działalność miodosytni, Józefa Rybacka-Krzyżewska otworzyła w 1946 roku na jej miejscu restauracje Pod Strzechą. Po kilku latach intensywnych prac w piwnicach kamieniczki powstaje Cyrano de Bergerac.
Ta urocza postać literatury i filmu francuskiego znalazła swoje odbicie w nazwie ekskluzywnej restauracji położonej 5 metrów poniżej poziomu ulicy Sławkowskiej. Zgromadzone tu meble, gobeliny, stoły, krzesła, kredensy, bibeloty – wszystko oryginalne, to odrębna historia tego wnętrza. Z tą wytworną całością harmonizuje dyskretna muzyka najlepszych w tej dziedzinie mistrzów francuskich jak Brel, Piaf, czy Aznavour. 11 czerwca 1997 roku nastąpiło Uroczyste Otwarcie restauracji z udziałem polityków, artystów i pisarzy. Już pół roku po otwarciu restauracji, Galicyjska Akademia Smaku, której przewodniczył Michał Ronikier a duszą był Robert Makłowicz – krytyk gastronomiczny, uhonorowała Cyrano de Bergerac statuetką Złotej Kawki, jako Najlepszej Restauracji w regionie.
Poeta, znakomity szermierz, wytrawny smakosz i najszlachetniejszy kochanek. Oto idealne wcielenie francuskich cech narodowych. Brakuje tylko urody, ale stąd cała miłosna intryga. Podążmy jej sladem.
Cyrano spotyka się z Roksaną – piękną dama, która gorąco, lecz skrycie kocha. Wyborne wina sprzyjają zwierzeniom. Roksana wyznaje miłość… do urodziwego kadeta Christiana, zaprzyjaznionego z Cyranem. Cóż, różny bywa smak miłości. Cyrano przemilcza swe uczucie i pomaga niewytwornemu przyjacielowi zdobyć Roksanę. Śpiewa pod jej oknem najczulsze serenady, udając Christiana. Rychło dochodzi do ślubu. Dopiero teraz rozpoczyna się prawdziwa uczta.
Pełne subtelnego liryzmu listy Christiana, które naprawdę pisze Cyrano, rozpalają serce, a nie tylko zmysły Roksany. Tajemnica wychodzi na jaw piętnaście lat później.
My odkryjemy Państwu sekrety francuskiej sztuki kulinarnej od razu.
Cyrano De Bergerac
